انا لله و انا الیه راجعون
سرکار حاجیه خانم حدیدیان، برادرانم مهندس حدیدیان و حاج محسن عزیز، یار دیرینه ام؛ جناب اسلامی خواهران معزز حدیدیان؛ زبانم از بیان درد در فراق پدرم حاج محمد قاصر است از فرسنگها راه دور دلم را روانه خانه ی امیدم در زنجان می کنم و با احساس حضور در کنار شما با صدای بلند گریه می کنم و همچون پسر بچه ای که غم از دست دادن پدر دارد بی تابم. اشک امانم نمی دهد نمی دانم چه بگویم مات ومبهوت به یتیمی خودم و یتیمی مهرانه می اندیشم که از این پس زمانی که از ناملایمات رنجیدم به کجا پناه خواهم برد؟ خانه امیدم و ملجاء غمخواریم که خواهد بود؟ چه کسی دستم را خواهد گرفت تا کمر راست کنم عزیزان عزادار فرزندان برومند آن پیر فرزانه شما همسر وپدرتان را از دست داده اید و من و مهرانه ستون استوار سر بلندی مهرانه را. پس همه عزاداریم و همه باید در غم این فراق و برای تحمل این ضایعه ی جبران ناپذیر اشک بریزیم واشک بریزیم و از خداوند بخواهیم تحمل این جدایی را برای ما قابل تحمل بگرداند ایمان دارم که همدردیم را به عنوان برادر کوچک باور دارید در اسرع وقت در کنارتان خواهم بود
فرزند کوچک حاج آقاحدیدیان، خدمتگزار مهرانه؛ اصغر وثوق
با ما همراه باشید در:
🆔:
@mehranecharity
ورود به حساب کاربری
