روز جهانی سرطان !
در چنین روزی دیگه ما آدم ها حداقل عامل ایجاد این بیماری برای هم نباشیم!
میون درد هاش نگاهم کرد و گفت: تو منو میفهمی؟
یکم فکر کردم یعنی از وقتی که بیمار شد همیشه فکر میکردم!
به اینکه چجوری درد هاش رو قراره بفهمم...!
لبخند زدم و گفتم: مگه میشه اصلا تو رو فهمید؟ بس که تو قوی هستی!
خندید و گفت: همین که بدونی و بفهمی که من قوی ام یعنی عمق درد منو درک کردی.
سرفه های خیلی شدیدی کرد و دستمو محکم فشار داد و گفت: میدونی همیشه این که بهت بگن قوی خیلی بهتره تا اینکه به آدم ترحم کنند، تو همیشه تنها کسی بودی که از وقتی بیمار شدم ذره ای رفتارت تغییر نکرد و ترحم نکردی!
تنها کسی بودی که بهم گفتی قوی و قدرت دادی...!
من واقعا قوی نیستم اما گاهی ادای قوی بودن هم دربیاری معجزه میکنه.
باز هم سرفه افتاد و بهش گفتم: نیازی نیست حرفی بزنی حالا وقت برای این حرفا زیاده، استراحت کن تا قوی تر شی.
_ آدما نمیدونن که سرطان میشه همین اذیت ها و دل شکوندن هاشون...!
همین بود و نبودن های نصف و نیمه اشون و استرس اینکه نکنه رهام کنند؟ گاهی سرطان واقعا میشه غصه ها و حرف هایی که توی دلمون موند و زده نشد...
میشه ناراحتی های تلنبار شده ای که روی دل سنگینی میکنه...! بعد وقتی یهو این سرطان بیرون میاد و بقیه تا میفهمند یهو میان کنارت و یهو مهربون میشن ...
خیلی بیشتر از خود سرطان درد داره!
میدونی؟ اخه اینا همون آدم هایی هستند که ادمو غصه دار میکنند...
همونایی که گاهی حرف هاشون عامل سرطانه و استرس...
میدونی من همیشه غصه داشتم و کسی مهربونی نکرد! من قوی ام چون...
بغضش گرفت و گریه کرد.
اشک هاشو پاک کردم و گفتم: قوی ای چون تونستی با مهربونی هات خوب باشی و این بار تو سرطان رو غصه دار کنی !
شاید باور نکنید اما مهربونی نجاتش داد.
مهربون که باشی هم امید داری و امید هم داشته باشی یعنی قدرت داری برای شکست سخت ترین ضربه های زندگیت!
آدما کمتر بهم نیش بزنید و کمتر دل همدیگر رو بشکونید...!
دنیا ارزش جنگیدن با هم دیگه رو نداره!
مهربون باشید.
روز جهانی سرطان !
در چنین روزی دیگه ما آدم ها حداقل عامل ایجاد این بیماری برای هم نباشیم!
به امید سلامتی دوباره ی بیماران!
یادداشت: آیدا بیات
"روابط عمومی انجمن خیریه مهرانه"
ورود به حساب کاربری
