گفت‌وگوی مهرانه با بیمار بهبودیافته مبتلا به سرطان زنجانی/

من با وجود خدای خودم زندگی می‌کنم/ "مهرانه" خانه امید مبتلایان به سرطان است

به گزارش روابط عمومی انجمن حمایت از بیماران مبتلا به سرطان استان زنجان، رقیه از بیماران بهبودیافته مبتلا به سرطان است که 20 سال قبل در مبارزه با این بیماری پیروز میدان شده است.

وی که در حال حاضر 35 ساله می‌باشد، از طولانی بودن دوره‌های شیمی‌درمانی و رادیوتراپی‌اش در بیمارستان امام خمینی(ره) تهران و دردهای طاقت‌فرسایی که تحمل کرده است، می‌گوید.

سال 71 وقتی 11 ساله بود دردهایی را در ساق پای چپش احساس می‌کرد ولی هر بار که به مادرش می‌گفت از سوی والدین جدی گرفته نمی‌شد و اهل خانه تمام این دردها را به حساب کودکی و شیطنت‌های آن دوران می‌گذاشتند.

شاید مادر رقیه حتی فکرش را هم نمی‌کرد که این درد پاهای دخترش، نشانه بیماری‌ای به نام سرطان باشد. دکتر پاکستانی که حتی رقیه نامش را هم به یاد نمی‌آورد ساق پایش را در زنجان جراحی کرد ولی وقتی وی برای شیمی‌درمانی به تهران مراجعه کرد پزشک معالجش گفت که این بیماری بدون جراحی و تنها با دارو قابل معالجه بود.

به هر حال هر چه که بود رقیه در آغوش پدر و با همراهی مادر برای طی کردن دوره‌های شیمی‌درمانی (بیش از یک سال و تمدید دوره‌ها و تکرار دوره‌های شیمی‌درمانی) و رادیوتراپی (40 جلسه) در تهران، درمان را آغاز کرد. 

هنوز رقیه نمی‌داند که بیماری‌اش چیست، فکر می‌کند که مثل بیماری سرماخوردگی است که روزی به پایان می‌رسد. او فقط یک بار اشک‌های بی‌صدای مادرش را دیده ولی اشک‌های پدرش هنوز هم قلبش را به درد می‌آورد. 

رقیه می‌گوید: خدا را شکر مشکل مالی برای درمان بیماری‌ام نداشتیم ولی به دلیل نداشتن وسیله نقلیه شخصی مادر و پدرم بسیار به زحمت می‌افتادند. هیچ وقت یادم نمی‌رود پدرم برای تشکیل پرونده در بیمارستان امام خمینی(ره) تهران، من را که نایی برای راه رفتن نداشتم از آغوش خود جدا نمی‌کرد. ولی وقتی مرا برای پاک کردن عرق‌های روی پیشانی‌اش روی پله‌ها نشاند. صدای هق‌هق‌هایش را که در میان دستمالش خفه می‌کرد شنیدم.

وی با بیان این‌که "در طول پروسه درمانم و مدت‌ها پس از بهبودی‌ام که حدود 4 سال طول کشید از بیماری‌ام اطلاعی نداشتم"، برای شفای تمامی بیماران به ویژه بیماران مبتلا به سرطان دعا می‌کند و می‌گوید: بر اساس فرمایشات امام علی(ع)، سلامتی تاجی بر سر افراد سالم است که تنها بیماران می‌توانند آن را ببینند.

این بیمار بهبودیافته که از خیران مهرانه محسوب می‌شود، از طریق خیران فعال در ایستگاه محرم در سال 95 با این مجموعه آشنا شده است.

رقیه با بیان این‌که با دیدن مهرانه واقعاً روحیه گرفته‌ام، عنوان می‌کند: دعا می‌کنم که هیچ‌وقت پای هیچ انسانی به بیمارستان نیفتد. بیماری سرطان را نه فقط احساس بلکه باید آن را فهمید و لمس کرد.